คันหู

ตาสบตาพาเคลิ้มให้เริ่มหัน

สะท้านสั่นไหวหวามยามลมต้อง

เธอยื่นปากลากไซ้ไล้ประคอง

จนฉันร้องสุดเสียวเหลียวไปดู

ชอนไชเข้าเร้าล่อข้างคอไหล่

เลาะโลมไล้ไปทั่วตัวไถถู

น้ำกระชอกพอกพูนปูนจากรู

ไหลเข้าหูหนีนั้นให้สั่นเครือ

เจ็บแปลบปลาบวาบวูบสูบร่างเจ็บ

ดั่งโดนเล็บข่วนขึงทมึงเสือ

เสียวระคนขนลุกปลุกหนังเจือ

แทบไม่เชื่อสุดยอด ปลิงตอดรู(หู)


ตุลาทิตย์

น้ำตาคน...น้ำตาเทียน

น้ำตาใสไหลพรากจากความเศร้า

ด้วยเหตุใดนั้นเล่าเฝ้าฉงน

ทะเลครามสุดหยั่งดั่งใจคน

เฝ้าเวียนวนบนโลกแห่งมายา

น้ำตาใจไหลหลั่งดั่งเทียนไข

เมื่อเปลวแสงลุกไหม้ไร้กังขา

เทียนที่ไหลเปรียบได้ดั่งน้ำตา

ไหลลงมาเอ่อได้เพราะไฟลน

น้ำตาหากอยากไหลปล่อยให้ไหล

แม้นว่าสุขหรือทุกข์ใดคลายฉงน

เหรียญยังมีสองฝั่งดั่งใจคน

มีทั้งปนสุขเศร้าเคล้าน้ำตา.

ตุลาทิตย์

แม้นจบดินสิ้นฟ้าจะหาไหน

แม้นจบดินสิ้นฟ้าจะหาไหน

ดั่งขวัญใจขวัญฟ้าลาสวรรค์

อนงค์นาถหยาดฟ้าวิลาวัณย์ 

เจ้าแจ่มจันทร์ยื่นฟ้าชื่นตามอง 

ยิ้มเลือนลบกลบโลกที่โศกเศร้า 

นัยตาเคล้ามลายคลายหม่นหมอง 

สองปรางเรื่อเกลื่อนวลล้วนใยยอง 

ดั่งเจือทองผ่องผุดนุชแลงาม 

หากได้เจ้าเป็นคู่จะอยู่ด้วย 

ตราบชีพม้วยมลายกลายภพสาม 

ถึงนรกหมกไหม้ยังใคร่ตาม 

แม่นวลทรามนางนี้ไม่มีแปร

ตุลาทิตย์